Ο επινίκιος Ύμνος δεν πωλείται. Άδεται
Ρ Ι Ζ Ε Σ και Θ Ε Μ Ε Λ Ι Α.
Φωνή που χάνεται στα βάθη των αιώνων, που φτάνει ως τον Όμηρο
και άδει κλέα ανδρών και λαών. Στιγμές πάθους και οδύνης.Έκφραση τέχνης και διδαχής στη Θυμέλη.
Ηρωισμοί στα άκρα, έρωτες στη γιόστρα. Αγώνες και πόνος στις ρίζες.
Σε λίγους σε ψυχομετρημὸ έφτασε αυτή η αιώνια και πανανθρώπινη πνοή,
για να μη χαθεί το αμάραντο άνθος της τέχνης του λαού,που εκφράζει τη χαρά και τη λύπη.
Το ψίκι και το ξόδι, τη γενναιότητα του αγώνα και τον καημό του έρωτα.
Όλα τούτα και κείνα και τα άλλα, τα ανείποτα και τα ποημένα.
Αδόμενα από τη γενναία φωνή, τη σπάνια, καί Ελληνική του
Θωμά Βενάκη.
Όλα μπορούν να τα ξεπουλήσουν οι βάρβαροι που διαφεντεύουν τούτο τον τόπο,
της κατοχής. Όμως τους μαμουντιγιέδες και τα λογάρια του Θωμά δεν μπορούν
να μετακινήσουν από τις ρίζες και τα όρη. Δεν πωλούνται.
«Ρουμπίνι και ζαφείρι μου». Τα ριζιμιά χαράκια.
Ασήκωτα και ακίνητα, τα θεμέλια μου στα βουνά.
Μάης του 2016
Γιάννης Ηλιάκης
Συνταξιούχος Δάσκαλος
μαμουντιγιέδες, μαμουντιέδες : στολίδια από χρυσά νομίσματα
λογάρι :θησαυρός,
ψίκι :γαμήλια τελετή , πομπή
ξόδι: κηδεία
γιόστρα: κονταροκτύπημα
