Νέα

 Ὅποιος  ἐνδιαφέρεται γιά τὸ CD,

ἃς ἐπικοινωνήσει μαζὶ μου, στὸ e-mail :Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

===============================================

Γιατὶ ἂν καὶ εἶμαι Κρητικόςἑρμηνεύω Μικρασιάτικα τραγούδια ?

Μία ἐξήγηση κείμενο ἀπὸ τὸ ἔνθετο τοῦ CD μου «Ρουμπίνι καὶ Ζαφείρι μου, Μικρασιάτικα τραγούδια».

«Ἀπ' ὅ,τι κάλλη ἔχει ἄνθρωπος, τὰ λόγια ἔχουν τὴ  χάρη

νὰ  κάμουσι κάθε καρδιὰ παρηγοριὰ νὰ πάρη·

κι ὁποὺ  κατέχει νὰ μιλῆ μὲ γνώση καὶ μὲ τρόπο,

κάνει καὶ κλαῖσι καὶ γελοῦν τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπω».

Ἐρωτόκριτος

Δυὸ λόγια ἀπὸ μένα….

Γνωστοὶ μου καὶ  ἄγνωστοι, φίλες καὶ φίλοι,

Θὰ ἔχετε ἴσως τὴν ἀπορία πῶς ἕνας ἄνθρωπος γέννημα – θρέμμα τῆς Κρήτης (τὸ Ζουρίδι στὴν ἐπαρχία Ρεθύμνης εἶναι τὸ χωριὸ μου) ἑρμηνεύει Μικρασιάτικα τραγούδια. Ἂν ἤτανε ριζίτικα, λόγος δὲν θὰ ὑπῆρχε. Τὴν ἴδια ὅμως ἀπορία εἶχα κι ἐγώ, καθὼς ρίζες μικρασιάτικες δὲν ἔχω.

Κι ἡ ἀπορία μου λύθηκε ὅταν, πρὶν μῆνες, συνάντησα τυχαῖα μιὰ σοφὴ μάγισσα, ἀνεράϊδα θαρρῶ πὼς ἤτανε, σ'ἕνα μαγευτικὸ τοπίο τῆς Κρήτης.

Κι ἀφοῦ τὴ μάγεψα πρῶτα – χωρὶς νὰ τὸ θέλω – μὲ τὰ τραγούδια μου στὸ «ὣριο περβόλι» ποὺ βρισκόμασταν, πρὸς τὰ ξημερώματα τῆς ζήτησα νὰ μοῦ πεῖ, νὰ μοῦ μιλήσει γιὰ τὸ:

«ἀκατάστατο ριζικὸ μουποὺ ἀναπαημὸ δὲν ἔχει,

μὰ ἐπὰ κ'ἐκεῖ σὰν πελελὸ περιπατεῖ καὶ τρέχει».

Τῆς ζήτησα νὰ μοῦ ἐξηγήσει γιατὶ τὸ ριζικὸ μου:

«ὅντε στὰ ὕψη μὲ πετᾶτὰ χαμηλὰ γυρεύγει

κι ὅντε μοῦ δείχνει τὸ γλυκύτότες μὲ φαρμακεύγει».

Κι ἡ μαγεμένη μάγισσα ἀκοῦστε ἴντα μοῦ λέει:

«Σὲ περαζόμενους καιρούςσὲ χρόνια δοξασμένα,

ἤσουν ἀπ' τ' ἀρχοντόπουλα κεῖνα τοῦ Βυζαντίου,

ποὺ ‘ρθανε καὶ κατώκησαν στὴν ξακουσμένη Κρήτη.

Ἀπὸ κειὰ κρατεῖ τὸ ριζικὸ κι ἡ ἀρχοντικὴ μορφὴ σου,

ἀπὸ κειὰ καὶ τὰ τραγούδια σου κι ἡ ἀγγελικὴ φωνὴ σου».

Εὐχαρίστησα τὴ μάγισσα ποὺ μ ‘εἴχενε μαγέψει

μὲ τὴ θωριάμὲ τὴ μορφήμὲ τὰ σοφὰ τὰ λόγια.

Καὶ στ' ἀποδιαφωτίσματα λόγια γκαρδιακὰ τῆς λέω:

Ἂσ μὲ παιδεύτρα τοῦ κορμιοῦ καὶ μάγισσα τσ' ἀγάπης

νὰ φύγω καὶ νὰ ξοριστῶ εἰς στ' ἐδικοὺς μου τόπους.

Φεύγωἀποχαιρετῶ τηνεἕνα φιλὶ τῆς δίδω,

τραγούδι ὅπως τῆς ἔπρεπε τσὴ τραγουδῶ πανώριο

κι ἐκουζουλάθηκε κι αὐτὴ κι ἐγὼ χασα τὸ νοῦ μου...

Σήμερασ ‘ἄλλες ἐποχὲς καὶ στὴν παντέρμη Κρήτη,

λέω καὶ τραγουδῶ συχνὰ τραγούδια τοῦ καιροῦ μου.

καὶ  ὅπως τὰ παρέλαβαθέλω τὰ παραδώσω

σ' ἀνθρώπους ποὺ'χουνε καρδιάτὴ λεβεντιὰ περίσσια,

             γιὰ νὰ θυμοῦνταινὰ τιμοῦν «χώματα ματωμένα».

===============================================

 

 

 

Παρουσίαση νέου δίσκου

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

 

========================================================

Κυκλοφορία νέου δίσκου

ΡΟΥΜΠΙΝΙ ΚΑΙ ΖΑΦΕΙΡΙ ΜΟΥ

Στίχοι:Θωμᾶς Βενάκης

Ρουμπίνι  καί  ζαφείρι μου κι ἀμάλαγο  λογάρι,

Νύχτα  μου  αὐγουστιάτικη  μ’ ὁλόγιομο φεγγάρι…

 

Από τον πρώτο στίχο του ομώνυμου τραγουδιού  δίνει τον τίτλο στον πρώτο του δίσκο ακτίνας (cd) με Μικρασιάτικα τραγούδια ο δημιουργός, ερμηνευτής και στιχουργός, ο Κρητικός, κ. Θωμάς Βενάκης. Επιτέλους θα πουν όσοι  χρόνια τώρα τον γνωρίζουν και δεν έχουν άδικο. Ο δίσκος αυτός τους δικαιώνει

Περιλαμβάνει 12 τραγούδια και ένα οργανικό. Από αυτά, τα περισσότερα είναι από τη συλλογή του  Μεγάλου Δασκάλου της Εθνικής μας Μουσικής, αείμνηστου Σίμωνος Καρά. Τα 4 κυκλοφορούν σε δίσκο για πρώτη φορά, σε ένα τους στίχους έχει γράψει ο κ. Θωμάς Βενάκης και τους ερμηνεύει με το ανάλογο ήθος σε γνωστό μικρασιάτικο σκοπό.

Συνεργάζεται με τους δεξιοτέχνες μουσικούς: Μανώλη Καρπάθιο - κανονάκι, ο οποίος έχει και τη μουσική επιμέλεια του δίσκου, Στρατή Ψαραδέλη - πολίτικη λύρα, Περικλή  Παπαπετρόπουλο -  πολίτικο λαούτο, και Γιώργη Τζανέτο - κρουστά.

Τα μουσικά κομμάτια συνοδεύουν τρία εξαιρετικά κείμενα. Τα δυο ανήκουν στους βαθείς γνώστες και εξαιρετικούς ερμηνευτές της Βυζαντινής και Παραδοσιακής μας Μουσικής: α) τον Πρωτοπρεσβύτερο και Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο  της Μητροπόλεως Κηφισίας,  Αμαρουσίου και Ωρωπού πατέρα Χρίστο Κυριακόπουλο και β) τον  πολυγραφότατο  ερευνητή και καθηγητή της  Εθνικής μας Μουσικής κύριο Κωνσταντίνο Μάρκο. Το τρίτο ανήκει στον δημιουργό και ερμηνευτή κ. Θωμά Βενάκη.

Όσοι διαβάσουν τα κείμενα και ακούσουν το δίσκο  θα διερωτηθούν  αν πρόκειται για ένα μουσικό ποίημα  ή για ένα ποιητικό  μουσικό έργο. Σίγουρα θα διαπιστώσουν ότι πρόκειται και για τα δύο. Οι συμμετέχοντες εξασφαλίζουν του Λόγου το Αληθές.

Ο πατήρ Χρίστος Κυριακόπουλος στο « Φίλιον  Δώρημά του » αναφέρει :

Ὁ ἀγαπητός καί ἐκλεκτός φίλος Θωμᾶς Βενάκης, γέννημα καί θρέμμα τῆς λεβεντογέννας Κρήτης, ἀλλά μέ Μικρασιατικές καταβολάδες καί φλέβες τῆς ἑλληνικῆς ἀνατολῆς, μέ τά τραγούδια πού ἑρμηνεύει σ’ αὐτό τόν ψηφιακό δίσκο καταθέτει την ἔκφραση τῆς ψυχῆς του. Τά προσφέρει καί τά παραδίδει «σ’ ἀνθρώπους πού ’χουνε καρδιά, τή λεβεντιά περίσσια», γιά νά θυμοῦνται καί νά τιμοῦν «χώματα ματωμένα».

Ζήσαμε τήν ἀγωνία τοῦ καλοῦ μας φίλου Θωμᾶ Βενάκη ἀπό κοντά, κατά την προετοιμασία του γιά τήν ἠχογράφηση τῶν τραγουδιῶν. Ἤθελε νά στεφθεῖ ἀπό ἐπιτυχία τό τολμηρό του ἐγχείρημα, γιά νά διασωθεῖ καί διαδοθεῖ αὐτός ὁ πνευματικός καί πολιτιστικός πλοῦτος τοῦ μικρασιατικοῦ ἑλληνισμοῦ. Γιά τόν σκοπόν αὐτόν, κατά τήν ἠχογράφηση, ἑρμηνεύει προσευχόμενος και προσεύχεται ἑρμηνεύων, «γιά νά μήν καταρρεύσει ἀπ’ αὐτό πού βιώνει», ἀπ’ αὐτή τήν μουσική πανδαισία καί μέθη. Καί πράγματι φθάνει στό βαθμό τοῦ τελείου!

Ο  διακεκριμένος  μουσικολόγος και συγγραφέας κύριος Κωνσταντίνος Μάρκος, στην περισπούδαστη μελέτη του, που κοσμεί  αυτό το μουσικό έργο, αναφέρεται διεξοδικά  στον πολιτισμό και την ιστορία της μουσικής παραδόσεως του μικρασιατικού  ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, και καταλήγει:

 Στόν τομέα αὐτῆς τῆς μουσικῆς παραδόσεως, πού τά νεώτερα χρόνια εὐτυχῶς βρέθηκαν ἀξιόλογοι ἐργάτες -μικρασιάτες καί μή - μέ ἄριστα ἀποτελέσματα, ἔρχεται νά δώση τό παρόν του καί ὁ μετά χεῖρας δίσκος ἀκτίνων τοῦ μουσικοῦ κ. Θωμᾶ Βενάκη, πού μέ μεράκι πραγματοποίησε, συμβάλλων καί αὐτός, ὡς ἐργάτης δόκιμος στό μεγάλο καί λαμπρό μικρασιατικό μουσικό πλοῦτο.

 

Στο κείμενό του, που περιλαμβάνεται στο ένθετο του δίσκου αυτού,  ο κ. Βενάκης πλέκει περίτεχνα τον δεκαπεντασύλλαβο στίχο, με τη μαντινάδα και τους στίχους από τον Ερωτόκριτο και μας παραδίδει, ένα λυρικό, ποιητικό κείμενο.

Αντί  βιογραφικού παρατίθεται απόσπασμα από το παραπάνω κείμενο :

Γιά νά καλύψω τό ἐνδιαφέρον σας, σᾶς γνωρίζω ὅτι γεννήθηκα, ὅπως προανέφερα, στό χωριό Ζουρίδι τῆς ἐπαρχίας Ρεθύμνης στήν Κρήτη. Ἀναθράφηκα κυριολεκτικά μέ τόν Ἐρωτόκριτο καί τό Ριζίτικο τραγούδι, πού τραγουδοῦσε ὁ Μέγας Δάσκαλός μου καί Ἄρχοντας Πατέρας μου. Μεγάλωσα καί θέριεψα μέ τά ἀρχέγονα καί αἰώνια ἀκούσματα ἀπό τήν ἀρχαγγελική φωνή του καί τό λυρικό του λόγο. Μετά τά φτωχικά γυμνασιακά μου χρόνια καί τά ἐπίσης φτωχικά φοιτητικά μου χρόνια στό τμῆμα Χημικῶν τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, συνέχισα μεταπτυχιακές σπουδές στό Πανεπιστήμιο Ζυρίχης μέ τήν ἀπόκτηση τοῦ Διδακτορικοῦ μου στή Χημεία. Τώρα εἶμαι συνταξιοῦχος ἐκπαιδευτικός. Ἀποτέλεσμα τῆς Ἰσόβιας Σπουδῆς καί Ἐρευνᾶς μου στή Μουσική εἶναι τό Ἔργο πού κρατᾶτε στά χέρια σας. Ἐλπίζω νά ὑπάρξει καί συνέχεια.

Σε  άλλο  σημείο  αναφέρει:

Τό παρόν μουσικό ἔργο ἀποτελεῖ προάγγελο ἑνός μουσικοῦ τόμου πού θά ἀκολουθήσει, σύντομα ἐλπίζω, μέ τόν τίτλο «Ἐκλογαί ἀπό τούς Θησαυρούς τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς Παράδοσης καί τά Τραγούδια τοῦ Λαοῦ μας, Τόμος 1». Πρόκειται γιά ἕνα ὄνειρο ζωῆς μά καί ἐθνική ὑποχρέωση μου νά παραδώσω βιώματα, ἀκούσματα, ἑρμηνεῖες 40 καί πλέον ἐτῶν σέ ὅσους λαχταροῦν νά ξεδιψάσουν καί νά ξεχάσουν τήν πνευματική φτώχεια πού ζοῦμε. Ἀπευθύνομαι στόν «Ἀπέραντο Ἑλληνισμό» πού ψάχνει, πού ἐλπίζει, πού καρτερεῖ καί ἀντιστέκεται, πού διατηρεῖ ἀκόμα τήν Ἀρχαία Εὐπρέπεια καί τήν Ἑλληνική Ἀρχοντιά.

Θά περιλαμβάνει 3 δίσκους: ὁ πρῶτος μέ 12 σπάνια τραγούδια, ἑρμηνευμένα ἀπό τόν Πατέρα μου, τό ΒΕΝΟΣΗΦΗ (1899 - 1995), μιά σπάνια μορφή γνήσιου Κρητικοῦ μέ ἀρχαγγελική φωνή. Ἀπό τά ἀναρίθμητα τραγούδια πού γνώριζε, ἐπιλέχθηκαν κάποιες ἠχογραφήσεις τοῦ 1966. Ὁ δεύτερος θά περιέχει ἕνα ἀπό τά ὡραιότερα ἀκριτικά τραγούδια καί μία κορυφαία παραλογή μέ μουσική καί ἑρμηνεία δική μου. Στόν τρίτο δίσκο θά ἑρμηνεύω τραγούδια τῆς Κρήτης ( Ριζίτικα κ.ἄ.) καί" ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ ".

Και καταλήγει:

Θά ἤθελα νά τελειώσω, μέ τό ἀγαπημένο μου ποίημα «Δέν θέλω τοῦ κισ-

σοῦ...» τοῦ Γ. Δροσίνη, ἀπό τά «Φωτερά Σκοτάδια».

«Δέ θέλω τοῦ κισσοῦ τό πλάνο ψήλωμα,

σέ ξένα ἀναστηλώματα δεμένο.

Ἄς εἶμαι ἕνα καλάμι, ἕνα χαμόδεντρο·

μά ὅσο ἀνεβαίνω, μόνος ν’ἀνεβαίνω.

Δέ θέλω τοῦ γιαλοῦ τό λαμπροφέγγισμα,

πού δείχνεται ἄστρο μέ τοῦ ἥλιου τή χάρη.

Θέλω νά δίνω φῶς ἀπό τή φλόγα μου,

κι ἄς εἶμαι ἕνα ταπεινό λυχνάρι.»

Καί ἐγώ προσθέτω*:

«Λύχνος κι ἄν εἶμαι, δίνω φῶς, ὅπου ποτέ δέ σβήνει,

ἀληθινό, ἀνέσπερο, πού τσί καρδιές φωτίζει

Ποτέ μου δέ νἐγύρεψα ἀθρώπου δεκανίκια,

μήτε κισσοῦ δέν ἔμοιασα, πάντα ἀνεβαίνω ἴσια.

Ὥστε νά φτάξω στή κορφή, στά ὕψη νά πετάξω,

στά χαμηλά σά βρίσκομαι, φοβοῦμαι μή μπλαντάξω.»

 

Ἕνας  καλός  φίλος  συμπληρώνει :

« Δέν  εἶσαι  λύχνος  μά  τό  ναίς,

                    ἄστρο  γ’ Ἀποσπερίτης·

εἶσαι   ὁ  Ἥλιος  ὁ  Λαμπρός,

                     τό  Παίνεμα,  τσῆ  Κρήτης ».

 

                                    Θυμός  ὁ  Ἡσύχιος.

 

Εὔχομαι σέ ὅλους    «καλή ἀκρόαση».

                                                                             

                                                   Μέ κτμηση      

                                         Δρ. Θωμᾶς Βενάκης

 

                                                                                             Εκδόσεις Μετρονόμος

                                                                                             www.thomasvenakis.gr

 

 

 

 

 

Εκτύπωση