Ὁ ἐπινίκιος Ὕμνος δὲν πωλεῖται, Ἄδεται . Ρ Ι Ζ Ε Σ καὶ Θ Ε Μ Ε Λ Ι Α.

Φωνὴ ποὺ χάνεται στὰ βάθη τῶν αἰώνων, ποὺ φτάνει ὡς τὸν Ὅμηρο καὶ ἄδει κλέα ἀνδρῶν καὶ λαῶν. Στιγμὲς πάθους καὶ ὀδύνης. Ἔκφραση τέχνης καὶ διδαχῆς στὴ Θυμέλη. Ἡρωισμοὶ στὰ ἄκρα, ἔρωτες στὴ γιόστρα. Ἀγῶνες καὶ πόνος στὶς ρίζες.

Σὲ λίγους σὲ ψυχομετρημὸ ἔφτασε αὐτὴ ἡ αἰώνια καὶ πανανθρώπινη πνοή, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ τὸ ἀμάραντο ἄνθος τῆς τέχνης τοῦ λαοῦ,ποὺ ἐκφράζει τὴ χαρὰ καὶ τὴ λύπη. Τὸ ψίκι καὶ τὸ ξόδι, τὴ γενναιότητα τοῦ ἀγῶνα καὶ τὸν καημὸ τοῦ ἔρωτα.

Ὅλα τοῦτα καὶ κεῖνα καὶ τὰ ἄλλα, τὰ ἀνείποτα καὶ τὰ ποημένα.

Ἀδόμενα ἀπὸ τὴ γενναία φωνή, τὴ σπάνια, καὶ Ἑλληνικὴ τοῦ Θωμᾶ Βενάκη.

Ὅλα μποροῦν νὰ τὰ ξεπουλήσουν οἱ βάρβαροι ποὺ διαφεντεύουν τοῦτο τὸν τόπο. Ὅμως τοὺς μαμουντιγιέδες καὶ τὰ λογάρια τοῦ Θωμᾶ δὲν μποροῦν νὰ μετακινήσουν ἀπὸ τὶς ρίζες καὶ τὰ ὄρη. Δὲν πωλοῦνται.

«Ρουμπίνι καὶ ζαφείρι μου». Τὰ ριζιμιὰ χαράκια.

Ἀσήκωτα καὶ ἀκίνητα, τὰ θεμέλια μου στὰ βουνά.

                                         Μάης τοῦ 2016

                                      Γιάννης Ἠλιάκης

                               Συνταξιοῦχος Δάσκαλος

μαμουντιγιέδες, μαμουντιέδες : στολίδια ἀπό χρυσὰ νομίσματα

λογάρι :θησαυρός,

ψίκι :γαμήλια τελετή , πομπή

ξόδι: κηδεία

γιόστρα: κονταροκτύπημα